Het proces van omgekeerde osmose is de meest geavanceerde methode gebleken om zouten uit zeewater te verwijderen en de toegang tot schoon water te vergroten.Andere toepassingen zijn onder meer afvalwaterzuivering en energieproductie.
Nu laat een team van onderzoekers in een nieuwe studie zien dat de standaardverklaring van hoe omgekeerde osmose werkt, die al meer dan vijftig jaar wordt geaccepteerd, fundamenteel verkeerd is.Gaandeweg brachten onderzoekers een andere theorie naar voren.Naast het corrigeren van de registraties kunnen deze gegevens er ook voor zorgen dat omgekeerde osmose effectiever kan worden ingezet.
RO/Omgekeerde osmose, een technologie die voor het eerst werd gebruikt in de jaren zestig, verwijdert zouten en onzuiverheden uit water door het door een semi-permeabel membraan te leiden, waardoor het water erdoorheen kan en verontreinigingen worden tegengehouden.Om uit te leggen hoe dit precies werkt, gebruikten de onderzoekers de theorie van oplossingsdiffusie.De theorie suggereert dat watermoleculen oplossen en door het membraan diffunderen langs een concentratiegradiënt, dat wil zeggen dat moleculen zich verplaatsen van gebieden met een hoge concentratie naar gebieden met minder moleculen.Hoewel de theorie al meer dan vijftig jaar algemeen aanvaard is en zelfs in schoolboeken is geschreven, zei Elimelech dat hij al lang twijfelde.
Over het algemeen laten modellen en experimenten zien dat omgekeerde osmose niet wordt aangedreven door de concentratie van moleculen, maar door drukveranderingen in het membraan.
Posttijd: 03-jan-2024